GEDICHTEN

Hier het titelgedicht van de onlangs verschenen bundel.

In overwegend korrelig grijze

maar toch zo zonnige beelden

genoten ze van hun lichamen

wisten ze niet of ze mooi waren

maar gingen ze daar vanuit

en vonden ze het van elkaar

Hij beloofde en zij geloofde

tot zij steeds meer broze dagen telde

en hij zelfs niet meer in staat bleek

zijn eigen smeekbeden te bedenken:

laat me niet alleen/ne me quitte pas.

Maar dat deed ze wel

en het weinige dat ze achterliet

was tegelijk onbegrijpelijk veel

die overwegend korrelig grijze

maar toch zo zonnige beelden.

Overzicht